Nowy wygląd kościoła Najświętszego Serca Jezusowego

Kościół NSJ to jedna z największych wizytówek Ełku. Zbudowany w XIX wieku, neogotycki kościół do 1945 roku był świątynią Kościoła ewangelicko-augsburskiego. W trakcie I wojny światowej został prawie całkowicie zniszczony, odbudowany w 1925 roku. W czasie przejścia frontu rosyjskiego w trakcie II wojny światowej kościół zamieniono na magazyn gospodarczy i stajnię dla koni. Pierwotnie wyposażenie jego wnętrza - witraże, posadzka, ławki, organy i chór były zdewastowane. W latach 1945 wnętrze zostało uporządkowane. Zredukowano chór, usuwając jego partie z naw bocznych, sięgających aż po prezbiterium. Naprawiono ławki, uzupełniono braki w posadzkach oraz murach zewnątrz kościoła, odnowiono gruntownie ołtarz główny oraz dwa ołtarze boczne. 



W roku 1945 z powodu wysiedleń ludności niemieckiej oraz napływie polskich mieszkańców - kościół został wyświęcony i oddany w ręce katolików. Zakupiono nowe żyrandole, dano polichromię, wykonano nowe ołtarze, boazerię, ławki i konfesjonały. Założono nową posadzkę marmurową, wprawiono witraże. Później w latach 1980-1981 odrestaurowano ambonę oraz chór i  zajęto się również pracami na zewnątrz świątyni. Uzupełniono ubytki ceglane w murach, wyremontowano i wzmocniono wieżę, zmieniono pokrycie dachu z czerwonej dachówki na miedzianą blachę. 



Po 40-latach rozpoczęto kolejny remont, w ciągu ostatnich dni postawione zostały drewniane rusztowania. Służyć one będą robotnikom, którzy wymienią wysłużoną już miedzianą blachę na ceramiczne dachówki. Koszt całej inwestycji to 1,1 miliona złotych. 




(zdjęcie główne: Facebook Rafał Karaś)


Więcej zdjęć w galerii

Wideo: z wizytą w wieży ełckiego Kościoła NSJ: 

Parafia Najświętszego Serca Jezusowego w Ełku na swoim Facebooku: 
Po 40 latach zmieni się wygląd zewnętrzny kościoła Najświętszego Serca Jezusowego w Ełku. W latach 1980-81 czerwoną dachówkę ceramiczną zastąpiła miedziana blacha. Ówczesna technologia wytrzymała cztery dekady. Niestety – pod blachą nie zastosowano materiału izolującego czy zabezpieczającego, więc po latach pojawiły się przecieki przy okazji opadów atmosferycznych. Folie i aluminiowe wanny nie są w stanie należycie ochronić świątyni – sklepienia czy posadzki, która jest mokra praktycznie po każdym opadzie deszczu. Prace zabezpieczające nie na wiele się zdały. Ekspertyza wykazała, że niezbędny jest kapitalny remont dachu.